woensdag 25 januari 2012

Blog of facebook ?

Eindelijk kan men bij Blogger op een heel eenvoudige wijze een teller op zijn blog plaatsen. Vroeger was dat vreselijk ingewikkeld. Mij lukte het in ieder geval niet. En zonder teller heb je er het raden naar hoeveel mensen je blog bekijken.
Als er eens iemand een commentaar schrijft, ja, dan weet je dat die persoon even is komen kijken. Maar verder : niets.
Voor wie schrijf je ?
Wie leest het ?
Het valt ook op dat de meeste bloggers er na een paar jaar nauwelijks nog iets op zetten. Ze worden "blogmoe".
Hoe komt dat ?
Te weinig lezers ?
Niets meer te vertellen ?
Te weinig interactie ?
Ja, dat is het, denk ik : weinig of geen interactie tussen schrijver en lezer.
.
Dan maar naar facebook ?
Ik heb me tien maanden geleden ook laten verleiden tot facebook.
Een heel ander concept.
Je kiest, om te beginnen, je vrienden zelf en je weet dus ook perfect wie jouw berichtjes leest of althans kàn lezen.
Het begrip "vriend" is er echter nogal ruim geïnterpreteerd. Ik heb ondertussen vrienden die ik niet persoonlijk ken. Maar ze hebben dan bv. wel dezelfde interesses, e.d. Ik beperk het aantal ; want honderden "vrienden" hebben die je echt niet kent, vind ik onzin. De meesten zetten op facebook verwijzingen naar sites die ze interessant vinden, naar muziek die ze onder de aandacht willen brengen, enz.
Maar diepgang is er niet.
Het is een leuke speeltuin ; meer niet.
De interactie is er wel. Je vindt iets leuk... en je kan zelfs beginnen te chatten.
Mijn eerste chat-ervaring was die met mijn vriendinnetje van in het zesde leerjaar.
(van 40 jaar geleden, dus) Dat was echt leuk.
Je kan dus vrienden van vroeger terugvinden.
Maar... Ondertussen heb ik ook al gemerkt dat het bij velen niet verder gaat dan "Hé, dat is lang geleden. Alles goed ? Wat doe je tegenwoordig ?"
En verder niets.
Eigenlijk gewoon zoals wanneer je een oude bekende tegenkomt op straat.
De vriendschap wordt heus niet meer zoals toen.
Dus : je mag gewoon geen te hoge verwachtingen hebben.
Dat is het algemene besluit.
Het is en blijft een virtuele wereld.
Leuk, en soms zelfs interessant.
Meer niet.

zondag 8 januari 2012

Koopjes


't Is januari.
Waar ik ook ga of sta in de stad, het woord "SOLDEN" schreeuwt mij toe.
Er is geen ontkomen aan.
Reeds in de basisschool leerden wij dat "solden" geen correct Nederlands is.
Ik herinner mij nog een uitzending van "Hier spreekt men Nederlands" op de BRT. (Toen deed de openbare omroep nog zijn best om de mensen de standaardtaal aan te leren.)
Het zijn geen "solden", maar "koopjes".
In die uitzending zoomde de camera in op een paar werkmannen die met metalen buizen in de weer waren, en die zeiden : "Wij solderen ondertussen wel verder."
Die twee waren dus aan 't solderen. En dat is iets heel anders dan prijzen verlagen. "Solderen is een techniek om metalen onderdelen met elkaar te verbinden door middel van een metaallegering met een lager smeltpunt dan de te verbinden delen.", lees ik bij wikipedia.
Elke keer als ik de reclameboodschap "Wij solderen" zie, denk ik aan die twee mannen die zo ijverig aan 't solderen waren.

Jaren lang ging het de goede kant op.
Ik ontwaarde meer een meer "koopjes" en minder en minder "solden".
Maar toen kwam het Engels in de mode !
Het woord "solden" moest wijken voor "sale".
Vooral in de winkels die zich een jong imago wilden aanmeten, was er steevast "sale".
Gedaan met de solden !

Nu schijnt die trend weer wat overgewaaid.
Er zijn nu overal weer gewoon solden.
Wat is er mis met KOOPJES ? Of uitverkoop ?
Ik weet het niet.

Het is alleszins vechten tegen de bierkaai.
Misschien is het uit gemakzucht, in dit meertalige land : solden - soldes - sale.
Iedereen tevreden (?)
Ikzelf heb alleszins al een paar mooie koopjes op de kop getikt.
-50 % ; -70 % ; en dat al in de eerste week van de koopjesperiode. Nooit gezien.

Het mag gezegd : ze 'solderen' goed dit jaar. -)

maandag 2 januari 2012

Hoera, weer een nieuw jaar !

Lieve computerkindertjes : MIJN BESTE WENSEN VOOR 2012 !


Het klinkt als een levensgroot cliché : maar toch : een goede gezondheid aan iedereen toegewenst.
Want sinds vorig jaar weet ik pas echt wat dat betekent.
Vorig jaar was ik erg onzeker over mijn algemene gezondheid. Ik hàd iets, maar wist niet wat. (zie mijn loopblog) Dokters vonden niks. Alle resultaten van alle tests werden door mij minutieus onder de loupe genomen.
Men deed een test. En ik ging zoeken welke vreemde ziekte ze eigenlijk op te spoor dachten te zijn. Op het internet zoeken is soms zeer frustrerend. Want een deftige uitleg vind je toch niet. En je sprokkelt maar.
Ik werd er gek van. Maar stoppen deed ik niet. Want ik moest er alles over weten. Ik vond dat ik moest voorbereid zijn op het ergste. En erge dingen vond ik wel ; en die kwamen precies overeen met mijn symptomen.
Op den duur zag ik mezelf al in een rolstoel zitten. En het jaar 2O12 ging ik vast en zeker niet halen.
Maar ik heb het wel gehaald. Hoera !
En nog gezond ook.
Wat een geluk.
Maar, sindsdien denk ik wel veel vaker aan al die mensen die dat geluk niet hebben en die met één of andere ziekte door het leven moeten, en er ook nog het beste van trachten te maken.
Dus, dit jaar heb ik mijn (aangeboren) optimisme teruggevonden.
En goede voornemens ?
Die hou ik stil.
Want als er dan weer niks van komt...