Eergisteren was een belangrijke dag. Ik zou mijn klasgenootje, Karin, terugzien na meer dan dertig jaar. (Oei, wat word ik oud.) Dankzij facebook hebben wij elkaar teruggevonden. Wij twee zaten in Tildonk op internaat. We waren de enige twee internen van onze klas. Dat schept natuurlijk automatisch een band...
We spraken dus af om zeker eens samen te komen.
En wat kan je bij een eerste reünie beter doen dan eens een bezoekje brengen aan je oude school ?
Dus wij samen naar Tildonk.
De schoolpoort stond open (want het was een gewone schooldag), dus wij stapten vrolijk naar binnen. We wilden het daar allemaal eens terugzien.
Wat kwamen er veel herinneringen in ons op !
Weet je nog dit ? Weet je nog dat ?
En wat we allemaal hadden uitgespookt... Al bij al waren wij wel heel brave leerlingen, hoor.
Natuurlijk bleef ons wandelingetje binnen het domein niet onopgemerkt. Vier keer zijn we aangesproken met de vraag of ze ons konden helpen en wat we aan 't zoeken waren.
Maar als we uitlegden dat we oud-leerlingen waren, die uit pure nostalgie eens kwamen kijken, was het ok. Op het einde kwam de onderdirecteur himself nog een praatje maken en wat uitleg geven. De school is fel uitgebreid. Er zijn daar nu ook veel meer afdelingen. Het klooster zelf wacht op restauratie. Alle nonnen zijn er weg. Er leven er nog een paar, maar die wonen nu elders.
Ik had er op het internet al iets over gelezen. De hele site werd een tijdje geleden verkocht aan KVLV voor een symbolische euro. Men gaat er een "belevingscentrum over de eerste wereldoorlog" van maken. Het is belangrijk erfgoed.
De slaapzalen zijn wel verdwenen, en een mooie gang naast de art-nouveau-zaal, is weg.
Maar sommige delen zullen dan toch gered worden.
Het klooster van Waver is wel veel chiquer, maar dat van Tildonk is ouder. Tildonk was het "moederhuis" van de Ursulinen...
