zondag 18 september 2011

Happy Feet niet zo happy


Al enkele dagen zit ik met een pinguin in mijn hoofd.
Een pinguin ?
Ja, je weet wel, die pinguin die in Nieuw-Zeeland op het strand was gevonden. Dat beestje was de weg kwijt geraakt en had duizenden kilometers gezwommen, weliswaar een tikkeltje in de verkeerde richting. Hij had honger en dorst en hield het witte zand voor sneeuw. Zijn maag zat dus vol wit zand. Enfin, om een lang verhaal kort te maken : mensen hebben heb gered en hij mocht bekomen van zijn avontuur in een veilige omgeving, omringd door wetenschappers.
Hij kreeg een naam : Happy Feet (naar de pinguin uit een Disney-film).
Maar, zoals zo vaak gebeurt met goedbedoelende mensen, vorige week achtten ze de tijd rijp om Happy Feet zijn "vrijheid" terug te geven.
Hij kreeg een zendertje om. Zo zouden ze zijn tocht naar de Zuidpool kunnen volgen.
Met een groot duur schip voeren ze de oceaan op. En 2000 km (!) van Antarctica verwijderd gooiden ze het beestje in volle zee.
Op het filmpje van de "vrijlating" is duidelijk te zien dat Happy Feet er helemaal geen zin in heeft. Moest dat beest nog 2000 km zwemmen, in de juiste richting...
..
Amper een dag later kwam er al geen enkel signaal meer van het zendertje.
Waar is Happy Feet ?
Waarschijnlijk in de maag van een haai of een orka.
In ieder geval maak ik mij de bedenking : zou Happy Feet niet een iets langer en gelukkiger leven gehad hebben in een zoo ?
Of konden ze dat beestje niet wat verder wegbrengen dan op 2000 km van zijn thuis ?
Ze hadden er dan toch al die duizenden dollars ingestoken. Daar zal het ook niet op aankomen.
Als mensen zich bemoeien met het dierenrijk, loopt het al te vaak slecht af.
Het echte leven is geen Disney-film.

zaterdag 10 september 2011

Eén dagje zomer.


Het ergste van een slechte zomer is niet het minder goede weer, maar wel de mensen die de hele tijd zeuren over de slechte zomer. Donkere dagen werken nu eenmaal op het humeur. Dat is een feit.
Ik heb het er zelf ook moeilijk mee. De dagen worden alweer korter en er staat ons een lange winter te wachten. Tja, we moeten er toch mee leren leven. Het is elk jaar zo, in onze contreien : een paar mooie maanden en verder veel donkerte.
Maar ! Vandaag : een uitzonderlijke zomerdag (28°C is er voorspeld).
Hé hé.
Ik spreek met opzet van een zomerdag en niet van een "nazomertje", zoals Frank Deboosere. Nee nee, graag eerst nog wat echte zomer, hoor. Al is het maar één dag.
Wat een woord trouwens : "nazomertje", alsof er niet veel meer af kan, en met de betekenis in zich dat het nu weldra wel echt voorbij is.
....

Gisteren hoorde ik op het nieuws dat er een gigantische stroompanne was in San Diego en omstreken.
Ik stelde mij al de ongemakken voor die een stroompanne met zich meebrengt. Maar ééntje was ik vergeten. En dat bleek het grootste probleem. Het is daar zo'n 37°C en al de airco is natuurlijk uitgevallen. Dat is puffen, als je overal airco gewend bent.
Hier bij ons is het dus meestal te kil, en ginds véél te warm.
Hé Karen, is het daar ondertussen in orde gekomen ?

woensdag 7 september 2011

Zelf gemaakt !


Omdat ambachtelijke confituur zo veel lekkerder smaakt dan de jam uit de supermarkt, koop ik meestal enkel "ambachtelijk bereide" confituur.
In een hotel kan je dat af en toe ook op de kop tikken.
Nu kwam ik op het idee om dat eens zelf te maken.
Eerste handeling als je iets zelf wil maken, dat je nog nooit gemaakt hebt : de boerinnenkookboek opsnorren. Confituur maken : oh, dat zag er super-eenvoudig uit. En dat is het ook inderdaad.
Ik kocht een kilo pruimen. Heb er nog een paar van weggegooid (te rijp of te onrijp). En koken maar. En roeren maar.
Hier is het resultaat : 1 (één) potje pruimenconfituur. Ambachtelijk bereid door mij. Mmmmmmmmmmmmm.