De eerste helft van het jaar zit er weer op.
Wat gaat het snel.
Ja, ik weet het. Alleen oude mensen zeggen altijd maar dat het leven toch zo snel gaat. Vroeger, toen ik op school zat, ging alles ontzettend traag. Vooral de les wiskunde. Zelfs de pauzes bleven maar duren en duren. Wandelen en luisteren naar de niet al te interessante verhalen van klasgenotes.
En dan de avonden : die waren helemaal verschrikkelijk. Ik zat nl. op internaat. Alles was even kleurloos. Uren en uren en uren. Gelukkig kon ik wegvluchten in de literatuur. Dàt was mijn redding.
Ik vertoefde dus eigenlijk de hele tijd in een andere wereld. In een mooie, boeiende wereld. Hoe ik het zonder boeken had overleefd, weet ik niet.
Eerst de typische meisjesboeken : Polly, Pitty, Annemieke, Loesje, Goudelsje,... noem maar op. Alle Vlaamse Filmpjes uit die tijd ; maar die waren nogal snel uit : nl. in één avond ; ze telden telkens precies 32 blzn. En daarna Ward Ruyslinck (was één van onze beste schijvers, maar de arme man is nu al totaal vergeten ; nog voordat hij dood is), Jos Vandeloo (idem dito), enz.
Later leerde ik, dankzij mijn man Patrick (die als germanist heel veel kende van literatuur) nog veel meer goeie boeken kennen.
En mijn nichtje Karen, die ook germaniste is, leert me nu nog verder kijken dan de Nederlanden en Europa.
Ik ben momenteel in een prachtig boek bezig, dat ik van haar heb gekregen : the Wind-up Bird Chronicle van Haruki Murakami.
Dus, hier stop ik maar met bloggen.
Geen tijd. Ik moet dringend verder lezen.
