Dit bericht stond vorige week in de krant.
Het "kunstwerk" van Martin Kippenberger bestaat uit een menshoge toren van houten balken. In het midden onderaan staat een bak, met een witte kalkvlek.
Een ijverige poetsvrouw poetste die kalkvlek weg.
En nu maar lacherig doen om die poetsvrouw.
Ja, zeg.
Een bak met een kalkvlek.
Komaan.
Ik hou veel van moderne kunst, en het mag best origineel zijn.
Maar, een bak met een kalkvlek...??
Die poetsvrouw heeft gelijk. Schrobben maar.
.
Het is niet de eerste keer dat er een "kunstwerk" weggeschrobd is. Enkele jaren geleden werd er ook al eens een grote vetvlek op de muur van een museum te lijf gegaan, met ontvettende producten.
Ik probeer me de ontsteltenis van de arme poetsvrouw voor te stellen, toen men haar vertelde dat dat een kunstwerk was, dat zij zojuist had weggepoetst.
Het mens zal er veel meer werk aan gehad hebben dan de "kunstenaar".
Arme poetsvrouwen en -mannen van deze wereld.
Ooit werd er ook eens een hoop rommel in een hoek van een museumzaal opgeruimd. Oei, ook dat was een kunstwerk.
.
Moraal van het verhaal : ambieer je een job als poestvrouw of -man : ga nooit nooit nooit in een museum poetsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten